ciało - umysł - duch

Bulimia

Bulimia (łac. bulimia nervosa) jest chorobą o podłożu psychicznym. Chociaż osoby chore na bulimię zdają sobie sprawę z utraty kontroli nad własnym odżywianiem, często się przejadają, a następnie stosują sposoby kontrolowania wagi, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia. Najczęściej są to: radykalne ograniczenie pokarmu, powodowanie wymiotów i stosowanie środków przeczyszczających.                                                 

Przez to wyróżnia się dwa typy bulimii:

  • typ "przeczyszczający się", w którym po napadzie żarłoczności następuje prowokowanie wymiotów oraz używanie środków przeczyszczających
  • typ drugi, osoby ograniczają ilość spożywanych pokarmów do minimum - często prowadząc do głodówek.

Jako kryteria diagnostyczne pomocne przy rozpoznawaniu bulimii wymienia się:

  • powtarzające się przypadki objadania się, zjadanie wielkiej ilości pożywienia w krótkim czasie, (chora osoba potrafi w ciągu dwóch godzin pochłonąć pokarm o wartości energetycznej do 30tys kalorii)
  • poczucie braku kontroli podczas objadania się,
  • używanie środków przeczyszczających,
  • występowanie, co najmniej dwa razy w tygodniu przez trzy miesiące sesji objadania się z następującym po nich przeczyszczaniem,
  • trwała, przesadna troska o wagę i wymiary ciała.

Oto lista objawów, które występują u osób chorych na bulimię:

  • zmęczenie
  • ospałość
  • zły nastrój
  • niepokój
  • niechęć do samej siebie
  • stany depresyjne
  • napięcie
  • poczucie wstydu i upokorzenia
  • sucha skóra
  • opuchlizna twarzy i policzków
  • uszkodzenie szkliwa zębów
  • awitaminoza
  • zgrubienia skóry palców (od prowokowania wymiotów)
  • zaparcia
  • dyskomfort w jamie brzusznej
  • nieregularne miesiączki, albo ich brak
  • rozciągnięcie żołądka do znacznych rozmiarów
  • osłabienie serca, wątroby i układu pokarmowego
  • psychiczne uzależnienie od środków przeczyszczających i odwadniających
Podobnie jak w przypadku anoreksji, celem leczenia jest nie tylko przywrócenie lub wyrobienie prawidłowych nawyków żywieniowych, ale przede wszystkim zmiana funkcjonowania psychicznego. Terapia pacjentów z zaburzeniami jedzenia jest kilkuetapowa i dotyczy takich aspektów jak m.in.: konfrontacja z problemem, czyli  konsekwencjami zaburzenia, podjęcie świadomej decyzji o zmianie dotychczasowych zachowań żywieniowych, uczenie się prawidłowych nawyków żywieniowych i utrzymywania względnie stałej masy ciała, uświadamianie sobie psychologicznego podłoża zaburzenia, nabywanie wiedzy i umiejętności pozwalających na lepsze funkcjonowanie psychiczne i społeczne.

Kontakty